Whisky Caol Ila 1983 27 YO Mo Òr vol. 48 0,5l

Hit dla kolekcjonerów prawdziwie luksusowych alkoholi. Seria Mo Òr ("moje złoto" po gaelicku) ogranicza się do najlepszych szkockich whiskies: najrzadszych, pochodzących ze szczególnych roczników, co prawda wciąż jeszcze dostępnych, lecz tylko w absolutnie minimalnych ilościach.

27-letnia Caol Ila to 48. trunek w serii. Destylowany 12 października 1983 roku, zabutelkowany 11 marca 2011 roku z mocą 46% alk. obj. Dojrzewał w beczkach po bourbonie typu hogshead. Na całym świecie istnieje jeszcze 400 półlitrowych butelek. Whisky cechuje się rozpoznawalnym, charakterystycznym dla wyspy Islay aromatem torfowym, a także wspaniałym, korzennym finiszem, którego próżno szukać we współczesnych trunkach butelkowanych pod marką Caol Ila. Kolor: jasnozłoty. Zapach: dojrzały i pełen harmonii; na pierwszym planie sól i rześka bryza morska, nieco świeżych, słodkich owoców i sporo torfu, na drugim bogate nuty winne. Smak: słono-słodki, wzbogacony interesującą, nieznacznie zbutwiałą nutą szpitalną. W tle miód i ciepłe, przyjemne nuty skórzane. Finisz: oryginalny, pikantny, korzenno-pieprzny, a jednak doskonale komponujący się z całością. Można wyczuć nieco soli oraz nut mineralnych i morskich, które przywodzą na myśl smak ostryg.

Caol Ila [wym. kalyla] to jedna z najważniejszych gorzelni na wyspie Islay. Używa się tam słodu o parametrach identycznych jak ten, z którym pracują gorzelnicy Lagavulin, lecz otrzymywane rezultaty są zgoła odmienne. Decyduje o tym oprzyrządowanie - m.in. wyższe kolumny destylacyjne w Caol Ila - ale nie bez znaczenia jest również technologia produkcji z dłuższą, trwającą 55 godzin fermentacją. Nowy destylat zawiera 63,5% alkoholu. Whisky dojrzewa w starych, powtórnie napełnianych beczkach. Cały ten proces pomaga ograniczyć zawartość fenoli, choć oczywiście Caol Ila - zarówno młoda, jak i dojrzała - pozostaje wyraziście dymna.

Gorzelnia powstała w 1846 roku i początkowo była skromnym przedsięwzięciem. Założył ją Hector Henderson, drobny przedsiębiorca, który też wybrał dla niej nazwę: Caol Ila w wolnym tłumaczeniu oznacza "dźwięk Islay". Wynikało to najpewniej z lokalizacji: Caol Ila usytuowana jest bowiem nad brzegiem wąskiej zatoki, tuż obok Port Askaig. W 1857 roku zakład przejęła produkująca blendy firma Bulloch Lade, a tę z kolei w 1927 roku wchłonął koncern DCL - obecnie Diageo. Historyczny budynek, mieszczący w swym wnętrzu ledwie dwie kolumny destylacyjne, istniał do 1972 roku. Wówczas to został rozebrany, a na jego miejscu stanęła nowa gorzelnia - znacznie większa, zdolna pomieścić 6 wysokich kolumn. Krok ten uczynił Caol Ilę największym producentem na Islay. Było to konieczne również dlatego, że miejscowy destylat stanowi ważny składnik Johnniego Walkera - zwłaszcza tych blendów, które wyróżniają się wyczuwalną obecnością torfu.

Podczas kryzysu gospodarczego lat 80. Caol Ila zaczęła produkcję whisky wolnej od dymu torfowego, utrzymanej w stylu typowych Highlandów. Praktyka ta, co ciekawe, trwa do dziś. Dość późno, bo dopiero 2002 roku na rynku pojawiła się pierwsza whisky pod marką Caol Ila - Caol Ila 12 YO. Na skutek jej coraz większej popularności gorzelnia przeszła jeszcze ważną modernizację w 2011 roku. W rezultacie po raz kolejny zwiększyła moce przerobowe - do 6,5 mln litrów rocznie. Ponieważ czasowo musiała ograniczyć działalność, whisky torfową pod marką Caol Ila destylowano w Bunnahabhain.